WORM

Postbus 25045

Wij zijn WORM, instituut voor avantgardistische recreatie te Rotterdam. Kunst - de esthetische vervoering - is ons medium om de wereld spannender, aantrekkelijker, leuker, gekker en interessanter te maken. Daarom bestaan wij. Wij voelen op de een of andere manier een onbedwingbare behoefte om op kunstzinnige wijze kritische noten te kraken en ontwapenende acties te ondernemen jegens de in onze ogen harde, serieuze en in zichzelf gekeerde maatschappij, tegen bijvoorbeeld het infantiliserende onderwijssysteem, de self-satisfied importance van de media, de volgzame kunstwereld en de dominante kletspraat van de creatieve economie-ideologie.

Wat gaan we doen tussen 2017 en 2020, voor wie - en waarom?

We gaan door met wat we doen: concerten, filmavonden, voorstellingen, talkshows, artshows en feesten organiseren, producties maken, publicaties uitgeven, workshops hosten, residencies mogelijk maken, en nog veel meer. We doen dat voor de kunstenaars, hun - en dus ons - publiek en de uitstraling naar de stad. En natuurlijk ook voor onszelf. Maar waarom?

We doen dit alles vanuit de visie dat bastaardcultuur de nieuwe common ground is voor de toekomst. De ontheemden, afvalligen, en autodidacten zullen elkaar vinden en de verzameling van hun dromen en ambities zal het bindmiddel zijn voor een wereld van morgen; een wereld die minder krampachtig zal zijn omdat het juk van het verleden niet meegedragen wordt. Het ook ondenkbaar dat WORM de komende jaren niet verder gaat verkleuren. Uit nog meer culturele hoeken en gaten van de stad en wereld zullen de likeminded komen die we de ruimte gaan bieden om deze visie te helpen realiseren tot een nieuw authentiek Rotterdams vuilnisbakkenras. Het recente project rond het weer in zwang geraakte fenomeen Afrofuturisme was wat dat betreft onze eerste stap en er zullen nog vele volgen, want we zijn nog lang niet klaar met onze missie.

Publiek en Programmaprofiel

Het publieks- en programmaprofiel derhalve van WORM, Instituut voor Avantgardistische Recreatie (we herhalen het nog maar een keer) is breed, maar toch ook weer specifiek. Het is én populistisch én experimenteel, artistiek én sociaal. We beginnen - heel traditioneel - met onze doelgroepen: die bastaards!

Makers, gebruikers en organisatoren
Ons eerste doelgroep, de binnenring van de doelgroep, zijn de makers, de doeners, de talenten en de organisatoren. Zonder hen zijn we niks en willen we ook niks zijn. Zij inspireren ons en nemen ons mee naar onbestaande oorden en vice versa. Niets zo fijn als 's ochtends in kantoor een ongewassen Kroaat aan te treffen die voor zijn vertrek nog even een nachtje heeft doorgehaald in de studio om een paar tracks af te ronden. Of een Engelse taal onmachtige Japanner in de Filmwerkplaats, die zojuist met succes een cursus zelfmaak-emulsie van koffiedrab heeft afgerond en nu trots het resultaat op 16mm kan laten zien. Of de kersverse, zojuist afgestudeerde theatertalenten die schuchter hun eerste voorstelletje inleveren. Zij worden op hun beurt afgelost door een doorgewinterde organisator die met een verfrissend concept komt dat overgewaaid is uit Brazilië en dat zéker ook naar Rotterdam moet komen.

De publieksdoelgroepen
Het grappige is dat bij veel mensen het idee leeft dat WORM een heel eigen publiek heeft, terwijl wij zelf soms niet eens weten wie er bij ons binnen is. Ja, we weten hun e-mailadres vanwege de online kaartverkoop, maar de verspreiding van de boodschap gaat via specifieke facebookposts, appjes, fora en Instagram messages die wijzelf inhoudelijk wellicht niet eens begrijpen. De context van hun bezoek, de reden, de trigger die ze deed besluiten te gaan, gaat in dergelijke gevallen grotendeels buiten ons om. We chippen dan in een subcultuur met eigen regels en vertrouwen op de organisator in kwestie: Trap, Dub, Gender, Arduino, Trash of speeldoosmuziek. Natuurlijk gaat dat ook wel eens mis, maar dat gebeurde vroeger ook. Het is onderdeel van ons DNA dat we risico's willen nemen. Gebleken is echter dat deze manier van werken, zeker ook op lange termijn, veel effectiever en dynamischer is.

De kernbezoeker
Toch is het natuurlijk niet zo dat we niets weten over ons publiek. Er zijn wel degelijk overeenkomsten tussen onze bezoekers - al zouden velen van hen dat graag ontkennen. Zwaartepunt van het publiek en makers ligt tussen 20 en 35, met uitschieters naar boven (improv, punk, hoorspelen) en beneden (dance events). We omschrijven onze kerndoelgroep als 'De notoire filemijder'.

De notoire filemijder (NF) is een doener, houdt niet van in de file staan, is 28 jaar oud, heeft tot verdriet van zijn of haar moeder zijn M/HBO/WO-opleiding niet of ternauwernood afgerond. De NF heeft een zwervende postcode en woont zo goedkoop mogelijk in de stad of nabijheid daarvan. Woonzekerheid is van ondergeschikt belang, want wie weet komt er nog een lange wereldreis aan. De reislustige en sociale NF doet veel internationale contacten op bij illegale feesten, zijn oude auto mag officieel de binnenring niet meer in maar daar trekt de NF zich niks van aan, want de politie en andere autoriteiten zijn niet de vriend van de NF. Cultureel gezien houdt de NF van reuring, hard feesten, gekke acts en de Parade (overdags). Het sociale aspect van het cultuurleven is minstens net zo belangrijk als de artistiek waarde. Kunst voor de kunst is per definitie oninteressant. Notoire Filemijders hebben geen uitgesproken kleur of afkomst, wat hen bindt is dat zij zich doorgaans ambivalent of weemoedig verhouden tot hun roots en afkomst. Het is belangrijk, maar het speelt geen rol in de dagelijkse praktijk. Er zijn dus duidelijk veel mutanten, bastaarden en dwangmatigen te vinden onder Notoire Filemijders.

Naast de Notoire Filemijder (NF's) zijn er de TV's (Toevallige Voorbijgangers) bij de festivals en gratis events, de LED's (Licht Eenkennige Dromers) bij de Indiebands, de LCD's (de Latent Copulerende Doelgerichten) bij de feesten en de PAL's (Prudent Anachronistische Liefhebbers) bij de specifieke doelgroep events zoals rockabilly, genderbending en Floppydisk nights.

Overigens is ons publiek doorgaans niet kapitaalkrachtig door leeftijd, levensstijl en studieschuld.

Publieksdoelstelling
De belangrijkste ambities qua publieksbereik voor de komende jaren zijn een verdere uitbreiding van het aanbod met theater en beeldende kunst en daarmee het vergroten van het publiek door kruisbestuiving. De wereld ziet er nu anders uit dan een paar jaar geleden en daar zijn we natuurlijk reuzeblij mee. Het publiek is losser, minder trouw en wispelturig. Nadeel hiervan is dat het moeilijker in te schatten is wie er komt en met hoeveel, voordeel is weer dat allerlei publiek dat vroeger never nooit zou komen opdraven nu ineens wel van de partij is. Het hangt vooral samen met de competenties van de (inhoudelijke) organisatoren en partners en natuurlijk sturen wij daarop. Als we een doelgroep met een gemengde achtergrond willen aanspreken, dan geven wij een organisator uit die doelgroep een kans.

Ons plan voor de komende jaren is vooral te investeren in de verdieping van de relaties met de partners, ze beter leren kennen, om zo meer vat te krijgen op de processen. Content is daarbij de key. Zonder goede content kun je wel inpakken, maar met alleen goede content ben je er niet. Er is veel concurrentie, mensen zijn verwend, festivals veranderen niet alleen het verwachtingspatroon, maar ook het bestedingsritme. En dat is per groep en per individu verschillend. De ene wil aanspraak, de ander wil kletsen. De ene wil vermaakt worden, de ander met rust gelaten.
'Een film kijken? Die kan ik toch ook gewoon downloaden?'
'Ja, maar de regisseur komt hem inleiden en hij is op groot scherm.'

Voor de lange termijn zijn we uiteindelijk op zoek naar een stevige, zichzelf steeds vernieuwende kern van liefhebbers, aanhakers en voorbijgangers, die een goede afspiegeling is van wie er in Rotterdam en daarbuiten wonen. Die groeit nu ook, maar hoe meer zielen hoe meer vreugd. Ook willen we - old fashioned missionarissen als we zijn - proberen meer publiek tot cross-overs te verleiden. Dit doen we door kleine gratis concertjes en performances, Eurosport activiteiten, Indoor Petanque, tafelvoetbaltoernooien te organiseren in de foyer en Performance Bar. Ook gaan we als co-producent optreden van theater- en performancegroepen die hun voorstellingen elders in Rotterdam en Europa zullen opvoeren en daarmee publiek aan zich zullen verbinden. Wij verwachten daar ook een publieke kickback van.

Toch zal de battle om publiek in Rotterdam zoals die er nu is niet snel veranderen. De stedelingen hebben zo hun besognes. De leeftijd van onze kerngroep zorgt ervoor dat op een gegeven moment het consumptief patroon verandert richting hypotheek, luiers en later ook alimentatie. Daarnaast vrezen we ook voor het ridicule beleid ten aanzien van studerenden en de opzadeling met schulden om ze zo bij voorbaat al te knechten voor het kapitalistisch monster. Wel zal door de uitbreiding naar theater en nog meer beeldende kunst het totale publiek en ook de reikwijdte toenemen. We zouden onszelf blameren als het niet zo was, maar ook dan zal het hard werken blijven: het is immers Rotterdam!

Het programma

In de periode 2017-2020 bouwen we verder op het thema ”Eurofuturisme” dat in 2016 de leidraad is voor onze programmering. Alle activiteiten in het kader van het Eurofuturisme zijn onderdeel van de zoektocht naar een speculatieve, experimentele toekomst voor ons letterlijk “zieltogende” continent. Daarnaast is het Eurofuturistische project een poging om de kunsten weer te positioneren waar ze oorspronkelijk thuis horen: in de voorhoede die richtingen aangeeft en perspectieven schetst van een mogelijke of ideale toekomst. Dit is in onze optiek nodig in een wereld Where the Future is NOW! en niet verder reikt dan nieuwe gadgets die gepresenteerd worden op CeBIT.

Op basis van een radicaal doorgedachte beschouwing van het heden begint het Eurofuturisme steeds meer uit te monden in een straatfuturisme. Het is non-academisch, dys-utopisch, niet technologisch gemotiveerd en posteert zich tegenover de bekakte (media)kunstinstellingen met hun topteams, gadgetsfetisj en creatieve ideologieën. Het is het futurisme van de olieboorplatformonderhoudsmonteur, de gevluchte Syriër en de Netflixhacker. En het Eurofuturisme blijkt zich te uiten in alle gedaantes: een song, een voorstelling, een zine of een hackertool.

WORM is daarmee duidelijk geen podium dat laat zien wat er op dat moment “in” is, maar neemt een voorschot op de agenda of kijkt terug. Wij treden de tradities met voeten op een liefdevolle, respectvolle én schaamteloze manier. Verandering gaat nu eenmaal niet zonder subversie. We gaan door met het promoten en produceren van bastaardkunst van de kinderen zonder legitieme ouders, met performances en presentaties van eigenheimers en homegrown-artiesten, maar ook door gelieerde onderwerpen aan te snijden in de talkshows, de filmprogramma's en de speciale thematische avonden. Na een periode waarin we vooral de breedte zochten, zijn we in 2015 ook weer de diepte gaan zoeken. Daar gaan we natuurlijk mee door. De combinatie bevalt ons goed.

We kunnen nog weinig vertellen over de concrete invulling van het programma, want doorgaans werken we - om “avant” te zijn - niet verder vooruit dan hooguit vier of vijf maanden. Wel weten we natuurlijk meer over de vormen en richting.

Theater en Performance
Ons grootste avontuur van de komende vier jaar zal liggen op het gebied van theater. Na de ombouw van De Gouvernestraat tot bioscoopcomplex Kino is er in Rotterdam een flink gat geslagen in de infrastructuur voor jonge en onafhankelijke theatermakers. Naast Theater Rotterdam (Rotterdamse Schouwburg, Ro, Wunderbaum, Productiehuis), Maas TD en Theater Walhalla is er daarom dringende behoefte aan een plek waar theater kan worden gemaakt en getoond voor kleine en middelgrote producties, met vaak beginnende makers en voor hen die een volgende stap willen zetten op de artistieke ladder. We noemen dit het Derde Circuit. Het is een circuit van makers die een grote drift hebben om op een andere manier theater te maken. Met een sterke drang om los te breken, op andere (onverwachte) plekken te spelen, in een andere opdrachtrelatie theater te maken en te presenteren - onafhankelijk van externe kwaliteitscriteria en naar eigen inzicht.

Het gaat hier echter allesbehalve om “autonome” kunstenaars. Integendeel, een grote groep jonge theaterdieren heeft een hernieuwd besef van de sociale constellaties en hun artistieke verantwoordelijkheid. U vraagt: “Hebben we dit verhaal al niet eerder gehoord?” Jawel, maar elke generatie vult het toch weer op een andere manier in. Deze generatie wil de relatie aangaan met gaming, internet, social media en met ondernemerschap. De vorige generatie heeft zich - volgens hen - dichtgespijkerd met eigenbelang en onzinnige kwaliteitseisen. De democratisering van theater uit de jaren ‘70 is eigenlijk helemaal weer in rook opgegaan. Tijd voor een nieuwe “Aktie Tomaat”?

Ons theaterprofiel willen we positioneren als een cross-over tussen beeldende kunst, theater en muziektheater. En dat mag soms best lekker doorwrocht en stevige kost zijn. Nu doen we al incidenteel performance art events, maar met de komst van een nieuwe zaal gaat de wens in vervulling om ook op het gebied van theater een bijdrage aan de wereld te kunnen leveren. Denk hierbij aan een kruising tussen het werk van Jetse Batelaan, Benjamin Verdonck en Christoph Schlingensief, waarbij het onderscheid tussen makers, acteurs en amateurs verdwijnt en waar een scene van jonge makers het podium en hieraan verbonden disciplines zich toe-eigenen. Inhoudelijke partners die hierbij betrokken zijn, zijn o.a. Club Gewalt, Macabre, Onderwater producties, Moeremans & Sons, Urland en De Mannetjes. Samen met hen hebben we een werkmodel ontwikkeld, waarin flexibiliteit, zichtbaarheid en wederzijdse beïnvloeding centraal staan.

Ook werken we nauw samen met Transistor, Productiehuis, De Theaterschool, Maas TD, de Schouwburg (kleine zaal) en bijvoorbeeld Zaal 3 in Den Haag, want ook zij hebben baat bij een zaal die zorgt voor aanvoer van talent en instroming en aan repetitieruimte. Meer informatie hierover in bijlage “Het Derde Circuit”.

Beeldende kunst (ihkv BKV-gelden)
De opening van de beeldende kunstruimte is een spannende nieuwe onderneming, die begin 2016 start. Hoewel we de laatste vier jaar al zijn ondersteund door het Mondriaan Fonds als presentatie-instelling en diverse kunstproducties en mediaprojecten op onze palmares hebben staan, is het runnen van de nieuwe expo ruimte toch een serieuze uitbreiding van ons werkveld. Net als in andere velden van de kunsten lijkt het voor presentatie-instellingen steeds moeilijker om een afwijkende mening te hebben. De (beeldende) kunstwereld hangt van belangen en reputaties aan elkaar. De nadruk bij musea en galeries ligt op het zo euforisch mogelijk ophemelen van de eigen keuzes, zonder daarbij de gevoelens van anderen met voeten te treden. Niet dat we eropuit zijn te kwetsen, integendeel, maar we zien wel ruimte (op links?) om een bijdrage te leveren aan een verlevendiging van de kunstkritiek en dat te doen door zelf alternatieven aan te dragen i.p.v. het bij woorden te laten.

Onze nieuwe beeldende kunst ruimte van ongeveer 150 m2 wordt een Eurofuturistische projectspace, een ”dirtylab”, waarin onder niet steriele omstandigheden wordt geëxperimenteerd. Een anti-white cube waar we op een kritische manier een programma presenteren dat de grenzen opzoekt van wat beeldende kunst is en vooral de betekenis daarvan voor de “straat”. Nu speelt de discussie over kunst zich nog meestal af binnen het domein en refereert het vooral aan zichzelf. Alle ballen dus op H.U. Obrist en Beatrix Ruf! Wat gebeurt er bijvoorbeeld als we de tekeningen van Geert Wilders laten zien in relatie tot het werk van Jonas Staal? Wat gebeurt er als Toine Klaassen echt helemaal zijn gang kan gaan? Welke jonge honden willen we een steuntje in de rug geven?

Wij zijn ook pragmatisch. Elke duurzame ontwikkeling begint bij “een ruimte” en het ontbreekt in de stad op dit moment aan voldoende meeting points voor een groep van jonge opkomende makers die nog niet bij TENT of MAMA terecht kunnen, of zelfs verder. Of kunstenaars die dat misschien ook niet eens ambiëren. Een rauwe plek voor academiestudenten en afgestudeerden, maar ook voor “zware ouwe knakkers” met een olieverfhoofd. Ook zien we een enorme belangstelling voor performancekunst. Wellicht omdat het een snel medium is, dat flexibel inzetbaar is en meer directe interactie met publiek geeft. Dit laatste is ook een duidelijke link met de legacy van Roodkapje. We vinden het belangrijk dat die scene een thuis blijft houden in de stad en zetten ons hard daarvoor in.

In de exporuimte gaan we per jaar 20 shows programmeren met een team van jonge en oude connaisseurs uit de stad zoals Boris van Berkum, Iris van Gelder, Anna Kovesdi, Dennis de Bel, Charl Landvreugd, Samiha Awad, Hugo Bongers, Florian Cramer en Julia Dotulong. Een mix van geluidskunst, collage, net-art, nieuwe media, outsider, performance, street art, verzamelingen en ook gewoon keiharde high art.

Het eerste concept dat we in de exporuimte op willen zetten heet “SLASH” en is bedacht door kunstenaar Boris van Berkum (v.h. oprichter MAMA), die ook een van de samenstellers van het programma wordt. “SLASH” is een plek voor contrast: Jong/oud, zwart/blank, olieverf/tempera, etc. waar we combinaties neerzetten als Folkert de Jong/Hans van Bentem, Joris Strijbos/Nicky Assman, e.a. De shows, die compact zijn en kort duren (2 weken max.), starten met korte inhoudelijke statements en presentaties, waarna de werken ook doorgaans te koop zullen worden aangeboden.

Een deel van de ruimte is ingericht als The Performance Bar waar kunst, performance met bier worden gecombineerd. Deze bestaat uit een bar, een bad, een podium en een orgel, een combi waar een museum of galerie wellicht van zou gruwen, maar die wij wel aandurven. Hierbij werken we samen met stichting De Glazen Kin. In The Performance Bar ontvangen gastheren Daniel van den Broeke en Florian Borstlap drie avonden per week gasten en trakteren ze op een serie performances, waarbij het de ambitie is om een zeer gevarieerd publiek op bezoek te krijgen. Zwaar abstracte performance art wordt afgewisseld met luchtiger vertier, al naar gelang de situatie en tijdstip van de dag of nacht. Dit concept was al eerder succesvol te zien op De Parade.

Festivals en thematische programma's
We kunnen er niet omheen: festivals worden als publieks- en aandachtstrekker steeds belangrijker en dus ontkomen wij er ook niet aan. De festivalformule wordt door ons op verschillende manieren ingezet: om klein en specifiek aanbod in één keer te bedienen, zoals tijdens het Ver Uit De Maat festival (ons muzikale rariteitenkabinet), Zine Camp (een internationale happening voor DIY magazinemakers), RVLT fest (het hardste festival van NL) en het vrouwendag-event met Nietzsche-thema.
Of juist om een groter inhoudelijk thema aan te snijden (bijvoorbeeld Afrofuturisme, Science Fiction en Eurofuturisme). Voor de festivals en thema's werken we vaak samen met partijen die we erg waarderen zoals De Player, Afrofuturist Affair en PAE (performance- en geluidskunst), Vrooom (improv), Sea Urchin (de beste uitgever van kunst multiples in Rotterdam). In ons gebouw organiseren we vanaf 2016 het NaDrUk-festival met Scapino en V2_. Dit wordt een multidisciplinaire proeftuin, mede betaald door de huisbaas NaDrUk B.V.

Daarnaast organiseren we natuurlijk in Kunstblock, PopUp en Derde Circuit verband verschillende events en festivals, zoals het Witte de With festival, ArtHalloween, Summerschool, Performancefest en binnenkort Festival a/d Maas. En nemen we actief deel aan festivals als Art Week, IFFR, Museumnacht, etc.

Muziek
In de muziek komt het recreatieve element van WORM wat sterker naar voren. De komende jaren willen we het accent verleggen naar de ”iets meer gearriveerde artiesten”, ofwel: de alternatieve mainstream. We denken dat we nu alles zo op de rails hebben dat we dergelijke shows zowel organisatorisch, als productioneel en publicitair goed kunnen realiseren. In termen van publieke aandacht is het soms nodig om wat bekender te programmeren. Wij denken dat dat prima mogelijk is zonder afbreuk te doen aan ons profiel. Integendeel. Bekendheid, schaal en inhoud komen in steeds meer variaties en verhoudingen voor. Door de festivallisering en houding van de boekingsbureaus is het weliswaar steeds lastiger geworden om gewilde acts te krijgen voor een goede prijs, maar tegelijk is het ons altijd gelukt om buiten de bemiddelingssector om veel interessants te vinden. We zijn in dat opzicht amper afhankelijk van georganiseerd commercieel marktaanbod.

Tegelijkertijd weten we te profiteren van inhoudelijke ontwikkelingen in festivalland. Zo zien we op het gebied van de alternative mainstream een duidelijke ontwikkeling van de zogenaamde 'boutique-festivals' die een combinatie aanbieden van nieuwe, hippe artiesten en legendarische moeilijke/extreme “oude rotten”. Dat vertaalt zich in de praktijk naar eerst dansen bij Gazelle Twin (jong, hip), om daarna de oren gewassen te krijgen bij Cosey Fanni Tutti (oud, experimenteel, hard en moeilijk). Het heeft gezorgd voor een klimaat waarin het publiek sterker dan voorheen ontvankelijk is voor experimenten en niches - mits het verhaal op de juiste, slimme wijze wordt verteld. Denk aan twintigers en dertigers, internationaal gezien mediaconsumenten van The Wire, The Quietus en Pitchfork, nationaal van Gonzo Circus, Noisey, Vice en Kicking the Habit, die allemaal een hang hebben naar het ervaren van iets extremers - juist omdat ze zo goed op de hoogte zijn van al het gangbare. Ze kiezen op zulke momenten voor hip en heftig met een licht veilige landingsbaan in de vorm van gecureerde avonden en festivals. Wij vinden deze trend op zich niet verkeerd, want wij hebben het gevoel dat langzaam de tijdgeest weer wat meer onze kant opkomt en dat inhoud weer meer “vermarktbaar” wordt. Goede artiesten als Stephen 'O Malley, MAGMA, Jürgen Immler en Gudrun Gut komen zo breder beschikbaar en worden meer accessable voor een bredere doelgroep. Wij opteren voor artiesten als Scott Walker, Bill Drummond en Julian Cope, maar hopen ook Robin Rimbaud of Sonic Boom over te halen om gecureerde programma's voor ons te maken. Ook staat er een eigen boutique-festival op de rol met (internationale) mediapartner The Quietus.

Film en Bewegend beeld
Het oude systeem dat film door bioscoopfilmproducenten wordt gemaakt voor successievelijk bioscoop, DVD en TV, is niet meer van deze eeuw. In deze zin is de Europese arthouse film even conservatief als de Hollywood-mainstream. "Moving image" wordt inmiddels op alle mogelijke plekken gemaakt: YouTube, VINE en overige sociale media, analoge DIY-Super-8-film, guerrilla-screenings op bakfietsen door de stad. De techniek is goedkoop geworden, de makers zijn niet meer alléén filmregisseurs, maar ook grafische ontwerpers, beeldende kunstenaars, activisten, tieners en huisvrouwen en het verschil tussen producent en consument verdwijnt steeds meer. In Rotterdam - en misschien ook in Nederland - is WORM de enige bioscoop die hier rekening mee houdt en een vertonings- en ontmoetingsplatform biedt voor bewegend beeld in al zijn huidige aspecten en facetten. Onze filmprogramma's zoals "Layers" mengen daarom ook filmkunst, muziekvideo’s, reclamefilms, YouTube-clips zonder aanzien van prestige, maar wel met een scherp oog voor artistieke kwaliteit. Tegelijkertijd zijn we bijna de enige bioscoop van Nederland, naast de filmmusea, die klassieke analoge 8mm-, 16mm- en 35mm-film nog kan vertonen. Met onze nostalgische weerbarstigheid (in vergelijking met andere bioscopen die hun analoge projectoren letterlijk weggooiden) zijn we toch weer avant-garde omdat filmmakers zoals Quentin Tarantino en zelfs J.J. Abrams met de nieuwe, op 70 mm geschoten "Star Wars" de analoge film opnieuw hebben "hip" gemaakt.

Onafhankelijke film- en videomaker-communities in Rotterdam hebben hun heimat en vertoningsbasis in WORM gevonden, zoals Intolerant Film, Marit Shalem, Cultvideotheek, filmwerkplaats, Animation Show and Tell, Off Screen. De topdown geplandemedia-industrie van Rotterdam mag dan mislukt zijn, de bottom-up filmcultuur blijft zich ontwikkelen. Dit hebben we met "The Sound We See Rotterdam" laten zien, en ook met “CTRL-ESC from Rotterdam” en "Hometown", de bioscoopfilms uit eigen koker die hun première hadden op het IFFR.

Design en media
De design- en mediacultuur in Nederland zit vast tussen extreem traditionalisme (het erfgoed van “Total Design”) en extreem onkritisch geloof in technologische hypes die bijna de hele e-cultuur-/ creatieve industrie sector in hypnose hebben gebracht: bio art & design, FabLabs, smart cities, Internet of Things, robotica, Singularity, etc. De "Topsector Creatieve Industrie" fungeert hierbij als hogepriester van de maakbaarheid.

Sinds de "Web 2.0 Suicide Machine" heeft WORM op een eigenzinnige manier kleur gegeven aan deze ietwat gespleten mediakunst wereld. Door nieuwe ontwikkelingen in technologie en maatschappij snel te zien en op te pakken, en daarbij niet de mainstream en de EU-subsidiegever naar de mond te praten maar door kunstenaars en activisten op zowel nieuwsgierige, speelse als kritische wijze met de technologie te laten werken. Zo etaleren we een heel down-to-earth / Rotterdamse - visie op zinvolle relevante, waardevolle en belangrijke nieuwe media en technologie - of laten we zien waar een hype een waardeloze hype zal blijken (zoals bij voorbeeld wearable technology en augmented reality die alleen voer bleken voor TED Talk-guru's).

Ook op dit gebied zien we dat in de afgelopen vijf jaren een humuslaag van goede mensen in Rotterdam en omgeving is ontstaan: bij voorbeeld, door oud-studenten van het Piet Zwart Institute, techneuten van hackerspaces zoals RevSpace en PUSCII, Rotterdam Design Platform, de Privacy Cafés en Pecha Kucha nights. WORM is hun plek geworden, ondanks het feit dat er meer gespecialiseerde e-cultuur-instellingen in deze stad zijn. Wij gaan daarom ook in de toekomst ons speelse, gezond-sceptische maar constructieve pragmatisme ten opzichte van design, media, e-cultuur en nieuwe technologie behouden en ons netwerk uitbouwen.

Werkplaatsen en Residencies
De Filmwerkplaats is met de komst van de Oxberry - Rolls Royce onder de filmprinters - weer “helemaal out of date”. De grote fabrieken voor celluloid zijn gesloten. De DCP servers en beamers hebben de 35mm projectoren helemaal vervangen. Kortom: gouden tijden. Want hoe gaan we deze onoverkomelijke problemen nu weer overwinnen? De Filmwerkplaats blijft, hoe obscuur en handvaardig ook, een zeer inspiratievolle club met een groot internationaal netwerk en contacten in de hoogste regionen van de experimentele cinema. Komende jaren daarom weer workshops van bijzondere makers en veel studenten over de vloer van de verschillende kunstopleidingen (WDKA, St. Joost, Rietveld, Piet Zwart Institute, etc.)

Ook de muziekwerkplaats mag zich in toenemende belangstelling verheugen. Het is een voldongen feit: als je maar lang genoeg doorgaat wordt het vanzelf weer “to date” - of gedateerd. Modulaire zelfbouw synths zijn enorm in opkomst. Je eigen geluid creëren met je eigen module. Het is de volgende stap in het personaliseren van je onderscheidende sound, want software modules kunnen uiteindelijk niet tippen aan de intensiteit (en het plezier!) van de potmeters en transistoren. En de apparaten in onze ruimte - de Arps, de Serges en Putney - zijn nu eenmaal de godfathers van deze beweging. Met de nieuwe technieken als lasersnijden en 3D-printing komen er ook weer allerlei verrassende mogelijkheden bij om zelf aan het knutselen te gaan. We verwachten dus een levendige opleving van een scene, veel solderende heren (en ook enkele dames) en veel artiesten uit binnen- en buitenland die kunnen blijven slapen in ons eigen appartement, dat wordt onderhouden door een expat student, waardoor onze maandlasten voor residents en artiesten vaak niet hoger uitkomen dan een paar honderd euro per maand. Over cultureel ondernemerschap gesproken!

Happenings
Kunst is wel onze innerlijke motor, maar dat wil niet zeggen dat al onze producties en projecten de vorm krijgen van een conventioneel kunstwerk. Veel projecten zoals Het Kanon van Rotterdam, de Europartij of Erasmus Media Rehab Clinic hebben uiteindelijk geen artistieke intentie in klassieke zin, hoewel ze wel gaan over verbeelding en verwondering en vooral ook over het losmaken van verwachtingen. Misschien zijn we dan ook wel helemaal niet zo erg geïnteresseerd in een af eindproduct, in een perfecte presentatie. Misschien wel niet eens in “goede” kunst. Dergelijke projecten zijn voor ons wellicht eerder een middel om in gesprek te komen, een manier om reacties los te maken.

Parties en Bar events
De pizzabodem onder de toppings zijn de meer commerciële activiteiten. Er moet immers wel geld in het laatje komen. Met een groot terras op de Witte de Withstraat, een bar met eten en een nachtprogrammering, hebben we een ruim assortiment aan mogelijkheden en ruime openingsuren om de tap te laten stromen. Toch beschouwen we deze activiteiten als intrinsiek onderdeel van onze activiteiten. Dit zijn immers de momenten waarop we het makkelijkste met een breder publiek in contact komen. Op een subtiele (en soms minder) subtiele manier kunnen we ons gedachtegoed inmasseren, door bijvoorbeeld een sfeer neer te zetten, een bijzondere playlist te maken, bepaald soort eten te promoten, randprogrammering te verzorgen en door een geweldige liefdevolle ambiance neer te zetten tijdens een dance avond. In plaats van de mensen te beschouwen als massa voor de kassa. Ook passen deze activiteiten in onze sociale agenda van een vriendelijkere wereld. Het is nu eenmaal niet altijd mogelijk via de kunst. Veel partypeeps zijn ook echt blij in zo'n toffe tent uit hun dak te mogen gaan.
In de afgelopen jaren zijn diverse uitgaansconcepten in WORM de revue gepasseerd en we hebben vrij gemakkelijk de deur opengezet voor dansfestiviteiten. Nu WORM als club tot tevredenheid functioneert kunnen we meer sturend gaan optreden en sommige collectieven en clubhouders uitdagen om tot experimentelere dansavonden en verrassende combinaties van DJ’s, visuals, performances te komen.

Talkshows en debatten
Een steeds substantiëler onderdeel van ons programma zijn de praatprogramma's. Rotterdam Late Night, Off Screen, Pecha Kucha, This Happened, How I Hate Modern Music, Z-Files, Frontaal... Het zijn allemaal formats die tot doel hebben inhoud te koppelen aan context. Soms wat steviger, soms wat luchtiger. We zien al jaren dat de belangstelling toeneemt voor dit soort programma's voor de “Homo Lullus”. Het levert een zeer geïnteresseerd en verrassend publiek op. Mensen die doorgaans de weg naar WORM niet makkelijk weten te vinden. De angst bij het eerste toiletbezoek in één van onze lichtgevende plas-tanks is soms in de ogen te lezen, maar na de eerste vuurdoop willen ze eigenlijk niet anders meer. Waar ter wereld is zelfs naar de wc gaan immers zo'n grote belevenis?

Producties en publicaties
De eigen producties; films en geluidsdragers, de opgebouwde kunstcollectie, de publicaties; ze zijn onontbeerlijk om iets aan te zwengelen, om een extra impuls te kunnen geven, om onze support en commitment te onderstrepen.Deze producties vormen het uithangbord van de ware identiteit van WORM (oftewel: datgene wat wij belangrijk genoeg vinden om ons activerend mee te bemoeien). Of het nu Fucking Good Art of Sea Urchin is of dat Gyz la Rivière ondersteund wordt met een project over Napels en Liverpool of nu eindelijk toch de avantgardistische kinderplaat die je vertelt dat de wereld net iets anders in elkaar steekt dan de kauwgomballen pop je doet geloven. Wij denken bijvoorbeeld ook aan onze eigen Live On Demand Streaming Service, want Ziggo, Netflix en Videoland bieden toch wel een heel eenzijdig aanbod. Boeken zoals dat van Dennis de Bel (omdat geen enkele kunstuitgever zijn werk begrijpt) of de Eurosport fitness video van Jeroen Kuster (met gratis bijgeleverde VHS recorder) zullen ook in de jaren 2017 tot 2020 weer het daglicht zien. Het maakt ons leven aangenaam en de wereld een beetje gelukkiger.

Collectie en Mediatheek
In alles willen we het publiek raken. Daarom hebben we een - inmiddels - een indrukwekkende collectie kunst in en om ons pand verzameld. Werken van Joep van Lieshout, de Humobisten, Marc Bijl, Arno Coenen, Ron van der Ende, Hugo Kaagman, Thijs Kelder (Studio RuweData), Bruno Ferro Xavier da Silva (Antistrot) e.v.a. zijn in WORM te vinden. Vaak komt het werk als van nature tot stand of in ons bezit omdat we samen met de kunstenaar tot een idee komen of omdat we onze liefde betuigen voor bepaalde kunstenaars en hun werk.

Na het verdwijnen van de winkel uit WORM (deze is mobiel gegaan onder de naam Underbelly - underbelly.nu) hebben we de collecties van de cultvideotheek, een collectie avantgarde video's en een groot aantal boeken en albums uit de voormalige WORM.shop samengevoegd tot een fraai media-archief vol avantgarde-historie, die mensen kunnen lenen en inzien. Hiertoe wordt momenteel een ruimte ingericht in de foyer van WORM. Wij vinden het van belang dat er een plek in de stad is waar dit soort geschiedenis levend gehouden wordt. Zeker nu de bibliotheken en musea steeds minder op dit gebied doen. Het wordt immers eens in de paar jaar vanzelf weer actueel voor de volgende generaties.

Marketing en Communicatie

Communities en programmamakers
Onze inspanningen om het juiste publiek te vinden bij de programma's begint bij de inzet van de communities rond de programmamakers. Feitelijk is ons hele werkmodel hierop gebaseerd. Zij vertegenwoordigen immers zelf vaak de doelgroep. We ondersteunen en begeleiden hen in het vinden van de juiste toon, manieren van communiceren en reiken ze onze communicatie-toolset aan met vooral online kanalen. Dit is en blijft een complexe taak. Niet iedereen is van nature even getalenteerd in het activeren van zijn of haar publiek. Een goede programmamaker zijn impliceert niet dat je automatisch ook over de juiste skillz op het gebied van de publiekswerving beschikt. We merken dat het belangrijk is dat de organisatoren behoren tot hun eigen achterban en dat de rol die ons hierin past een intensief faciliterende is.

Nieuw marketingplan
Om de programma's en producties aan de man te brengen hebben we een geactualiseerd marketingplan ontwikkeld op basis van een herijkte corporate story aan de hand van de theorie van de Golden Circle (Simon Sinek's Why, How, What). De communicatiestrategie die hieruit is gedestilleerd zetten we vooral in voor de eigen (co-)producties en in de overkoepelende branding en promotie van WORM. Met het oog op de uitbreiding van de activiteiten is de PR-afdeling in 2015 vernieuwd en versterkt. Toch zijn we niet ontevreden over de manier waarop we WORM de afgelopen jaren hebben weten te profileren, wetende dat er altijd (groepen) mensen zijn die terugverlangen naar oude tijden.

Wat gaan we doen?
We gaan het bereik vergroten door het specifieke WORM programma beter te promoten, door programma’s van externe programmamakers te bundelen en daar merken / labels aan te hangen, zoals bijvoorbeeld “Filmhaus WORM”, een noemer waaronder alle verschillende filmgerelateerde programma’s van WORM kunnen vallen. Ook kwartaalthema's zullen meer de leidraad vormen voor de PR en minder de afzonderlijke events (om niet in dwingende routines te vervallen en omdat het ook niet bij te benen is om al die honderden activiteiten afzonderlijk dagen aan aandacht te geven). De bezoekers van de meer populaire onderdelen gaan we beter verleiden tot de meer hardcore-onderdelen. We hebben immers al een contactmoment en vaak ook de -gegevens. Daarnaast zullen we meer aan cross-selling gaan doen en acties ondernemen vanuit de #Wunderbar en de Performancebar.

Postitionering
We zetten WORM in de markt als een soort avantgardistisch thema-park met heel veel “attracties” waar altijd iets te beleven is. Dit komt in alle uitingen terug, o.a op onze nieuwe site die medio 2016 live gaat. De site (en nieuwsbrief) krijgt een sfeer die sterk verwijst naar onze roots in de Net-art. Binnen en buitenkant in WORM proberen we zoveel mogelijk gelijk te benaderen. De PR moet net als het programma verrassend, ontregelend, brutaal en vriendelijk zijn, zonder hierbij de harde wetten van goede marketing te overtreden.

Pers
Na jaren van bedelen bij de grote kranten en magazines om aandacht besloten we enkele jaren geleden om het journaille de rug toe te keren. We hadden het stempel dat we niet pasten bij het lezersprofiel en probeer daar maar eens vanaf te komen. Maar met de versplintering van het medialandschap is het tij gekeerd en hebben we ons persbeleid herzien. Tal van interessante en veelgelezen blogs en zines zijn tegenwoordig gespecialiseerd in niches die we bedienen en hier vinden verhalen over onze programma’s en producties gretig aftrek.

Onderzoek en statistiek
Om marketing inspanningen te optimaliseren zijn er de laatste jaren enorm veel tools op de markt gekomen die we natuurlijk gebruiken. Niet in de laatste plaats het targetmarketing systeem van Stager, de door ons ontwikkelde eventmanagement en ticketingtool. Statistieken worden slim geïntegreerd in de digitale contactmomenten (ja, ook wij eten cookies) om trends, bewegingen en interesses te monitoren. Om het inzicht in de opbouw van de klantenpopulatie te verbeteren definiëren we de verschillende soorten/typen bezoekers die WORM aantrekt en proberen actueel in te spelen op hun wensen en behoeftes. Het gebruik van statistieken en onderzoeksresultaten is de basis hiervan. Een groter publieksonderzoek zullen we uitvoeren vanuit Kunstblock. (Zie hiervoor de bijlage van Kunstblock).

Werkwijze
De corporate story zal als gids dienen voor toekomstige werkbeslissingen en communicatieboodschappen, zowel intern als extern. Kernwoorden zijn: alternatief, avant-garde, vrijheid, gezelligheid. Onze middelen zijn onze habitat (Rotterdam), ons pand, de programmering, onze flexibiliteit en vriendelijkheid. We werken hiermee aan onze reputatie en aanzien, aan duurzame relaties en aan kwalitatieve contacten.

Conclusie

Er is zo in de stad en daarbuiten iets ontstaan als “typisch WORM” zonder dat iedereen precies weet wat dat betekent. Voor iedereen waarschijnlijk iets anders en dat is wat ons betreft prima. Vermoedelijk iets afwijkends of dynamisch, wat ontstaan is uit strijd en energie, eigenzinnigheid en doorzettingsvermogen. En dat terwijl het programma breder en diverser is geworden en daarmee ook het publiek. We dragen zo ons steentje bij aan de culturele verscheidenheid, de grootstedelijkheid en het innovatieve en internationale karakter van Rotterdam. Zonder plekken als WORM zou het hier toch al gauw gaan ruiken naar Amsterdam, Groningen of Zoetermeer. En dat moeten we niet willen, ja toch? Niet dan!

Hugo Bongers –Voorzitter/ Aukje Bolle- Penningmeester/ Thijs Barendse- Lid/ Prya Bishambar- Lid/ Mark Schotman- Lid/ Ray van Santen-Lid

Salaris conform richtlijnen CAO VNPF

Salaris conform richtlijnen CAO VNPF